tag:blogger.com,1999:blog-8538596752543426614.post8412501727628372093..comments2023-09-15T17:34:09.846+02:00Comments on Petita Criatura: Dale gasPetitaCriaturahttp://www.blogger.com/profile/11088396354070920481noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-8538596752543426614.post-87556214305942020262008-02-06T10:59:00.000+01:002008-02-06T10:59:00.000+01:00Quin subidón de missatges... Així feu pujar l'auto...Quin <I>subidón</I> de missatges... Així feu pujar l'autoestima a qualsevol. Moltes gràcies a totes.<BR/><BR/>Mac... infinitas gracias por tus palabras. Te voy a contar un secreto: estos dias me he acordado de tí. Pero hay algo que no me ha gustado de tu comentario... cuando aprenderemos a valorarnos un poco más? Tu tampoc et mereixes ser cap ànima en pena. Amunt, ovelleta. Abrazo y gracias otra vez.<BR/><BR/>Bitxo, gràcies pels ànims. Potser per poder donar-te embranzida cal tocar fons abans, oi? Petons.<BR/><BR/>Ojos, gracias... Está muy bien lo de brindar por la felicidad y las sonrisas, mucho mejor que beber para ahogar las penas XD Si no miras tú por tu felicidad, nadie lo va a hacer por tí, así que fuerza y adelante. Dale gas, venga. Más abrazos? Jajaja.<BR/><BR/>Elquemai, tinc moltes ganes de poder llegir algún dia tot el que he escrit i que no se'm remoguin tantes coses dins. Si tu dius que això passarà, m'ho crec, va. Moltes gràcies :-)<BR/><BR/>Gemma, un petó i gràcies!<BR/><BR/>Carmen-off-topic, m'has fet riure. T'escric un emili. Muac.PetitaCriaturahttps://www.blogger.com/profile/11088396354070920481noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8538596752543426614.post-44688555818892873802008-02-06T09:10:00.000+01:002008-02-06T09:10:00.000+01:00Escolta, i perdona el comentari off topic (evident...Escolta, i perdona el comentari off topic (evidentment, res del que es digui al respecte dels teus textes actualment, et pot servir de res) ¿et vens a passejar pels volcans d'olot aquet finde? Serem dos bollocloniques, dos gossets emparentats i una fregoneta sorprenent amb de tot a dins per cuinar i pair... Va, ¿t'animes? :PCarmen Grisshttps://www.blogger.com/profile/04101747289165278987noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8538596752543426614.post-39245354318539945312008-02-05T19:37:00.000+01:002008-02-05T19:37:00.000+01:00Ara si que t'escolto!!!!i quanta raó té macbollixAra si que t'escolto!!!!<BR/>i quanta raó té macbollixAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8538596752543426614.post-20203693224388734652008-02-05T16:22:00.000+01:002008-02-05T16:22:00.000+01:00(...)no deixo de pensar en el que m'agradaria que ...(...)no deixo de pensar en el que m'agradaria que passés, en com m'agradarien que fossin les coses, diferents fantasies, perilloses fantasies, en les que sempre hi ets present d'una manera o una altra, i això em fa por, perquè és un sentiment irreal, perquè aquesta fantasia només em fa mal i perquè així no m'en sortiré a la vida.<BR/><BR/>...<BR/>Això ho escribia fa un temps. Tot passa. Això també passarà. I del dolor només en quedaran les lletres.<BR/>...EQMEVDhttps://www.blogger.com/profile/08535163588817930990noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8538596752543426614.post-48963361769412853682008-02-05T15:41:00.000+01:002008-02-05T15:41:00.000+01:00Creo que Mac ha dicho todo lo que se podía decir, ...Creo que Mac ha dicho todo lo que se podía decir, bueno quizás le haya faltado proponer unas cervezas para que podamos ahogar tanta pena de una maldita vez.... No tengo duda de que todo pasará y que de aquí un tiempo lo verás todo diferente y los recuerdos ya no doleran con la misma intensidad. <BR/>Yo me agarro a esa esperanza para seguir adelante, porqué a mi también me faltan las fuerzas, incluso a veces para respirar.<BR/>Brindo con el agua litro y medio(es lo único que tengo a mano ahora) por tu felicidad y porqué vuelvas a sonreír muy pronto.<BR/><BR/>Sigamos con los abrazos.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8538596752543426614.post-90049416155850726472008-02-05T15:25:00.000+01:002008-02-05T15:25:00.000+01:00Molt ben dit. Toca fons i dóna't embranzida per so...Molt ben dit. Toca fons i dóna't embranzida per sortir amb força a la superfície. Ja l'has plorat prou. Ànims! :)anna g.https://www.blogger.com/profile/12652226502366179218noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8538596752543426614.post-35683956394439940732008-02-05T14:37:00.000+01:002008-02-05T14:37:00.000+01:00Doncs sí, tens raó. T’he vingut llegint des de que...Doncs sí, tens raó. T’he vingut llegint des de que vas encetar el blog. I m’amoïnava que poguessis ser un cas mac2. No mereix la pena pensar-hi, capficar-se amb segons què coses, s’ha de anar cap endavant i no aturar-se a res. No facis com jo. No donis voltes a flashos de felicitat suprema que s’han tornat d’una tristor infinita. No et tanquis en tu mateixa i en el teu amor/odi, nostàlgia, dolor... Suposo que a vegades és inevitable, però que no duri més del emocionalment suportable. Perquè si no et convertiries en una ànima en pena i, a diferència meva, tu vals massa per això. Ets guapa, intel.ligent, sensible, bona persona... Surt, fica’t en altres històries, viu el present i prepara’t pel futur, que el passat no et limiti ni et condicioni per a res, que no s’apoderi de tu. És molt dur tot plegat però hauràs de fer un esforç, no trobes? El món necessita una petitacriatura en forma i positiva. <BR/><BR/>Una abraçada.Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/15634726979025028115noreply@blogger.com